woensdag, april 30, 2008

Emmeryville - Chicago deel 1

De California Zephyr, een van de prachtige namen voor de routes door de VS, is de langste die ik onderneem, vijftig uur in totaal. De rit is zo gepland dat de mooie stukken overdag gepasseerd worden en de minder interessante 's nachts. De belangrijkste stations onderweg zijn Salt Lake City, Denver en Omaha. Ik kom door zeven staten: California, Nevada, Utah, Colorado, Nebraska, Iowa en Illinois. Het leuke van de trein is dat je veel meer gevoel krijgt bij de enorme afstanden in dit land en de verschillende soorten landschappen: van de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada tot de weidelanden met silo's van Iowa en van de woestijn van Nevada tot de ultieme cowboy vergezichten van Colorado (hier en daar net Spanje ;)).

Om niet helemaal gebroken aan te komen, je wordt toch ouder, heb ik een roomette gereserveerd. Dat houdt in dat ik aan een kant van een gangpad twee ruime stoelen tegenover elkaar heb die uitschuiven tot een bed. Slapen in een trein is geweldig. Ik wil ook een bed dat met hetzelfde ritme beweegt, alleen die grote toeter kan achterwege blijven.

Alle maaltijden vallen binnen de prijs en drie keer per dag kun je aanschuiven in de 'dining car'. Het is niet om over naar huis te schrijven, maar het vult. Het leuke is dat je aan tafel wordt gezet met wildvreemden. Dat levert interessante gesprekken op. Zo heb ik met een aantal wat oudere stellen gegeten waarbij je even mag fungeren als 'substitute kid'. Ook bij twee kerels gezeten die je qua uiterlijk gerust enigszins intimiderend mag noemen, maar twee brave huisvaders blijken. Naast de interessante verhalen van een 85e jarige WOII veteraan en de droom van een vrouw die lekker niet volwassen worden, zijn er vooral zorgen te horen. De huur is niet meer te betalen, mensen worden ontslagen en de bezineprijs natuurlijk. Hoewel die naar Europese begrippen nog niet erg hoog is, is de prijs in twee jaar tijd bijna verdubbeld. Daarbij zijn er die opgelucht adem zouden halen als Obama president zou worden, anderen zien het land in de afgrond verdwijnen met hem aan het roer.


Station Emmeryville


De trein


Keith & Barbara


Birgit & Gerhard


Sierra Nevada


Sierra Nevada


In de trein


Een van de stops

1 Comments:

At donderdag, mei 01, 2008 9:18:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

Hey Martijn, zo te lezen voldoet de treinreis aan je verwachtingen: klinkt goed. grtz martijn

 

Een reactie posten

<< Home