Inhaalwerk; te beginnen in Berkeley

Inmiddels zit ik alweer in New York, na het land van oost naar west te hebben doorkruist. Nou ja een land is het niet. Na vier bezoeken is het wel duidelijk dat Amerika een waaier aan naties en gemeenschappen is. New York is ook een op zich staand land, waar Engels bijna de tweede taal is geworden.

Maar goed ik ben aan het tweede deel van de trip begonnen in San Francisco. Vanaf het vliegveld met de BART (Bay Area Rapid Train) direct naar Berkeley. Was een aparte ervaring om weer in Berkeley te zijn. Deze keer voor maar heel kort. Alles liep op rolletjes. Mijn hostel, een soort zelfbedieningshippiehuis midden in de buurt met frat houses, was makkelijk te vinden. Na het basiskamp te hebben opgeslagen ben ik naar Shattuck Ave, down town Berkeley, gelopen om wat te eten. Daarna nog wat noodvoer gekocht voor de treinreis. Ik duik de Pegasus & Pendragon Bookshop in om wat extra te lezen te hebben. Mijn oog valt op een boek van Paul Auster, drie verhalen over New York. Paul Auster is de schrijver en regisseur van Smoke en Blue in the Face. Ik vraag het meisje achter de kassa of het was is. En ze zegt zo plompverloren dat ze er niets aan vond dat ik in de lach schiet. Ze realiseert zich dat het misschien iets te kort door de bocht is, en meldt: 'everybody else likes it'.

De volgende ochtend ben ik vroeg op omdat ik niet het risico wil lopen geen taxi te kunnen vinden en als het moet het stuk kan lopen. Als ik de frisse, zonnige ochtend in stap, besluit ik om sowieso te gaan lopen. Geen slechte beslissing het is een mooi stuk om te wandelen. Ik ben ruim op tijd op het station van Emmeryville voor de trein naar Chicago.

(Ik heb wat foto's van Berkeley, maar ik krijg ze niet van mijn telefoon af, volgen nog.)