Anchorage

Voor de stad hoef je hier niet naar toe. Anchorage is een olie boom town en stadsplanning staat niet hoog op het lijstje. Gevraagd en ongevraagd geven mensen toe dat het niet al te best gesteld is met de schoonheid van de stad. In het vliegtuig naar Anchorage zit ik naast een man die eigenaar blijkt te zijn van een groot architecten- en ingenieursbureau. Hij werkt vooral aan industriele projecten en op mijn vraag wat ik absoluut moet gaan zien in Anchorage, blijft het lang stil. Dan zegt hij: 'It's not so much the city, as the surroundings that are beautiful'. Hij kan het weten, hij woont er zijn hele vijftigjarige leven al.

Voor zover er al sprake is van een centrum dan zie je er niet aan af dat het gaat om het centrum van een stad met ruim 250 duizend inwoners. Het is eigenlijk een lappendeken aan ondoordacht geplaatste woon-, werk- en winkelgebieden. Alsof iemand blind sim city aan het spelen is geweest. Je moet ook overal met de auto naar toe. Het levert ook grappige situaties op. We hebben vanavond gegeten in een goed, redelijk exclusief restaurant dat gevestigd is in een strip mall uit de jaren zestig. Het ziet er niet uit maar er is niets beters voorhanden als vestigingsplaats.

Ten slotte zijn mensen niet echt netjes met hun eigen terrein. Allerlei rotzooi en oude auto's liggen in de tuin. Hoewel het in Anchorage zelf nog meevalt ten opzichte van de gebieden buiten de stad. Het valt nu de sneeuw smelt erg op. Ik kan me goed voorstellen dat als alles onder een dikke laag sneeuw ligt, het een stuk vriendelijker oogt.

Zo een weinig flateus beeld van Anchorage. Maar alles wordt goed gemaakt als je over de woningen heen kijkt en de besneeuwde bergtoppen roze en oranje op ziet lichten in de avondzon.