Woestijn in bloei

(Maandag 21 en dinsdag 22 maart)
We zijn erbij geweest: de woestijn in bloei. Als nooit tevoren. Hier vallen de woorden "never in recorded history". Bussen met Japanners stromen binnen. Death Valley heeft dit jaar zoveel regen gehad dat een ongekende hoeveelheid bloemen in bloei staat. En er zijn soorten gesignaleerd die nog nooit eerder zijn gezien. De ranger waarmee we 's ochtends op pad gaan om bloemen te kijken en uitleg te krijgen (want onze bloemenkennis is nihil) relativeert. Er zijn kleurvarianten voor het eerst gezien, maar dat is op zich niet zo bijzonder. Maar ja de televisie wil ook wat.

Hoewel het landschap indrukwekkend is, de bloemen prachtig en de geur bedwelmend, is het geen plek om lang te blijven. Op de overvolle camping krijg ik het gevoel figurant in de film Mars Attacks te zijn. Vlak voordat de groene mannetjes gaan landen. De trommeltjes en op walvissenmuziek yoga beoefenende verstokte hippies ontbreken niet. Wat een verschil met zondag toen we net over Sierra Nevada bij Lake Isabella aankwamen. Er waren slechts twee andere kampplekken bezet. De campground host vertelde ons dat eigenlijk de hele camping vol had moeten zitten. Door de regen heeft echter iedereen afgezegd. Doodzonde want we hebben alleen 's nachts regen en een prachtige ochtend. Met weer kolibri's, nu in de Eucalyptus boom.

Omdat we om 6 uur zijn opgestaan hebben we een lange dag om alle interessante stukken van Death Valley te bekijken. Naast de bloemenloop gaan we naar Salt water creek; het enige dat rest van het meer dat 12.000 jaar geleden in Death Valley lag. Er zitten in het zoute water pupfish die zich in de loop van de millennia hebben aangepast aan het steeds zouter wordende water. Het zijn ook vissen die de enorme hoge temperaturen in de Death Valley zomer aankunnen. We verlaten het park via de noordkant die langs de Ubehebe Krater leidt. Een geweldig uitzicht op de erg stormachtig rand.